امد سلام گفت و به چشمم نگاه کرد

یعنی برای هیجانش گناه کرد

تا ان زمان تمام خیالم سپید بود

او امد و تمام دلم را سیاه کرد

 تنها دلیل عشق من واو نگاه بود

با این فریب قلب مرا سر به راه کرد

راهی برای رد شدن از این مسیر نیست

تقصیر او نبود دلم اشتباه کرد

در تصاویرحکاکی شده بر سنگهای تخت جمشید هیچکس عصبانی نیست

هیچکس سوار بر اسب نیست

هیچکس را در حال تعظیم نمی بینید

در بین این صدها پیکر تراشیده شده حتی یک تصویر برهنه وجود ندارد.

“این ادب اصیل مان است:نجابت - قدرت- احترام- مهربانی- خوشرویی

برای همه ایرانیان بفرست تا یادمان بماندچه بودیم و چه باید بمانیم

من از یک شکست عاشقانه می ایم بگذار همه برای این اعتراف تلخ سرزنشم کنندمیگویند از صبح بنویس از افتاب ومن چگونه از خورشید بنویسم وقتی تمام وقت باران پنجرهی چشمانم را شسته است همه دلشان نقش های مثبت میخواهد و ادم های شاد اما من گمان میکنم این خیلی خوب است که نمیتوانم ادای ادمهای خوشبخت را در بیاورم بی ستاره ام و زرد با رنگ معطر پاییز سقف اعتماد تعمیریست که مداوم چکه میکنداغوش ترانه ها همچنین از عطرتناو که باید پر باشد خالی ست نمیتوانم باور کنم نه رفتنش و نه نماندنش را

غرور نذاشت بهت بگم،قد خدا دوستت دارم

حالا نشستم یک گوشه،دارم ستاره میشمارم

تنهایی عین یک تبر،شکسته برگ و ریشه مو

سوزونده آفت غرور،از حالا تا همیشه مو

اگر بهت گفته بودم،حالا تو مال من بودی

من تو خیال تو بودم،تو تو خیال من بودی

یک خلوت ساکت و سرد،انگار اسیرمون شده

نمیشه فکر دیگه کرد،ما خیلی دیرمون شده

انگار که تقدیر نمی خواست،تو در کنار من باشی

منم بهار تو باشم،تو هم بهار من باشی

کاش تو دنیا هیچ کسی،قربونی غرور نشه

راه دو تا پرنده کاش، هیچ روزی از هم دور نشه!

باید فراموشت کنم چندیست تمرین میکنم

من میتوانم میشود ارام تلقین میکنم

حالم نه اصلا خوب نیست تا بعد بهتر میشود

فکری برای این دل تنهای غمگین میکنم

من میبذیرم رفته ای وبرنمیگردی همین

خود را برای درک اینصد بار تحسین میکنم

کمکم ز یادم میروی این روزگارو رسم اوست

این جمله را با تلخیش صد بار تضمین میکنم

زمانهای بسیار قدیم وقتی هنوز پای بشر به زمین نرسیده بود؛.
فضیلت ها و تباهی ها در همه جا شناور بودند.
آنها از بیکاری خسته و کسل شده بودند.
روزی همه فضابل و تباهی ها دور هم جمع شدند خسته تر و کسل تر از همیشه.
ناگهان ذکاوت ایستاد و گفت: بیایید یک بازی بکنیم؛.
مثلا” قایم باشک؛ همه از این پیشنهاد شاد شدند و دیوانگی فورا”
فریاد زد من چشم می گذارم من چشم می گذارم….

و از آنجایی که هیچ کس نمی خواست به دنبال دیوانگی برود همه قبول
کردند او چشم بگذارد و به دنبال آنها بگردد.
دیوانگی جلوی درختی رفت و چشمهایش را بست و شروع کرد به
شمردن ….یک…دو…سه…چهار…همه رفتند تا جایی پنهان شوند؛
لطافت خود را به شاخ ماه آویزان کرد؛
خیانت داخل انبوهی از زباله پنهان شد؛
اصالت در میان ابرها مخفی گشت؛
هوس به مرکز زمین رفت؛
دروغ گفت زیر سنگی می روم اما به ته دریا رفت؛
طمع داخل کیسه ای که دوخته بود مخفی شد.
و دیوانگی مشغول شمردن بود. هفتاد و نه…هشتاد…هشتاد و یک…
همه پنهان شده بودند به جز عشق که همواره مردد بود و نمیتوانست

تصمیم بگیرد. و جای تعجب هم نیست چون همه می دانیم پنهان کردن عشق مشکل است.
در همین حال دیوانگی به پایان شمارش می رسید.
نود و ینج …نود و شش…نود و هفت… هنگامیکه دیوانگی به صد
رسید, عشق پرید و در بوته گل رز پنهان شد.
دیوانگی فریاد زد دارم میام دارم میام.
اولین کسی را که پیدا کرد تنبلی بود؛ زیرا تنبلی، تنبلی اش آمده بود جایی
پنهان شود و لطافت را یافت که به شاخ ماه آویزان بود.
دروغ ته چاه؛ هوس در مرکز زمین؛ یکی یکی همه را پیدا کرد جز عشق.
او از یافتن عشق ناامید شده بود.
حسادت در گوشهایش زمزمه کرد؛ تو فقط باید عشق را پیدا کنی و او
پشت بوته گل رز است.
دیوانگی شاخه چنگک مانندی را از درخت کند و با شدت و هیجان زیاد
ان را در بوته گل رز فرو کرد. و دوباره، تا با صدای ناله ای متوقف
شد . عشق از پشت بوته بیرون آمد با دستهایش صورت خود را پوشانده
بود و از میان انگشتانش قطرات خون بیرون می زد.
شاخه ها به چشمان عشق فرو رفته بودند و او نمی توانست جایی را ببیند.
او کور شده بود.
دیوانگی گفت « من چه کردم؛ من چه کردم؛ چگونه می تواتم تو را درمانکنم.»
عشق یاسخ داد: تو نمی توانی مرا درمان کنی، اما اگر می خواهی کاری بکنی؛ راهنمای من شو.»
و اینگونه شد که از آن روز به بعد عشق کور است
و دیوانگی همواره در کنار اوست.

 راستی هیچ فکر کردی؛
وقتی مردم پشت سرت حرف میزنن چه مفهومی داره ؟
خیلی ساده است !
یعنی اینکه تو دو قدم از اونها جلوتری

پس مشتاقانه به مسیرت در زندگی ادامه بده
شاد باش و وجود نازنینت لبریز باشه از مهرو گرمای زندگی در این روزهای سرد زمستان

اگر دروغ رنگ داشت ؛ هر روز شاید ؛ ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست و بیرنگی کمیاب ترین چیزها بود



اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت؛عاشقان سکوت شب را ویران میکردند



اگر براستی خواستن توانستن بود ؛ محال نبود وصال ! و عاشقان که همیشه خواهانند؛همیشه میتوانستند تنها نباشند

رنج تلخ است ولي وقتي آن را به تنهايي مي کشيم

 تا دوست را به ياري نخوانيم،

براي او کاري مي کنيم و اين خود دل را شکيبا مي کند

طعم توفيق را مي چشاند

و چه تلخ است لذت را "تنها" بردن

و چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن

و چه بدبختي آزاردهنده اي ست "تنها" خوشبخت بودن

در بهشت تنها بودن سخت تر از کوير است

در بهار هر نسيمي که خود را بر چهره ات مي زند

 ياد "تنهايي" را در سرت زنده ميكند

"تنها" خوشبخت بودن خوشبختي اي رنج آور و نيمه تمام است

" تنها" بودن ، بودني به نيمه است

و من براي نخستين بار در هستي ام رنج "تنهايي" را احساس کردم

دکتر علی شریعتی

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا،

  دلم تنگ شده‌ها را، عاشقتم‌ها را…

  این‌ جمله‌ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمی‌کنی!

  باید آدمش پیدا شود!

 مردم اغلب بی انصاف، بی منطق و خود محورند، ولی آنان را ببخش.

اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند، ولی مهربان باش.

اگر موفق باشی دوستان دروغین و دشمنان حقیقی خواهی یافت، ولی موفق باش.

اگر شریف و درستکار باشی فریبت می دهند، ولی شریف و درستکار باش.

آنچه را در طول سالیان سال بنا نهاده ای شاید یک شبه ویران کنند، ولی سازنده باش.

اگر به شادمانی و آرامش دست یابی حسادت می کنند، ولی شادمان باش.

نیکی های درونت را فراموش می کنند، ولی نیکوکار باش.

بهترین های خود را به دنیا ببخش حتی اگر هیچ گاه کافی نباشد.

و در نهایت می بینی هر آنچه هست همواره میان "تو و خداوند" است نه میان

زندگی یک بازی درد اور است,زندگی یک اول بی اخر است

زندگی کردیم و اما باختیم کاخ خود را روی دریا ساختیم

لمس باید کرد این اندوه را,بر کمر باید کشید این کوه را

زندگی را با همین غم ها خوش است,با همین بیش و همین کم ها خوش است

 پسر کوچولو به مادر خود گفت:مادر داری به کجا می روی؟

مادر گفت:عزیزم بازیگری معروف که از محبوبیت زیادی برخوردار است

به شهر ما آمده است.این طلایی ترین فرصتی است که می توانم

او را ببینم وبا او حرف بزنم،خیلی زود برمیگردم.